De eeuwige strijd die nooit stopt!
Het begon allemaal in mijn tienerjaren.
Ik wou heel graag een navelpiercing.
Maar ik vond een navelpiercing in een blubberbuik niet mooi.
Ik had de doel om 5 kilo af te vallen.
Het was me gelukt en ik kreeg mijn navelpiercing.
Maar het diëten stopte niet. het werd alleen maar erger.
In die periode ben ik enorm dun geworden.
En dan niet mooi slank maar afgrijselijk dun.
Het was niet om aan te zien, en ik was om de haverklap ziek.
Niet ernstig ziek hoor, maar gewoon totaal geen weerstand.
Ik had geen energie meer en was zo slap als een vaatdoek.
En ik had het altijd koud.
Nadat ik 2 keer ben flauwgevallen, ben ik wakker geschud.
Dit moest veranderen!
Langzamerhand ben ik weer gaan eten.
En ik begon me zekerder te voelen.
Ik zat lekkerder in mijn vel, en kreeg weer complimentjes dat ik er goed uitzag.
Ik kreeg weer wat meer energie.
Toen werd ik zwanger van mijn eerste dochter.
In de zwangerschap zelf ben ik niet heel veel aangekomen.
Misschien hooguit 2 kilo.
Maar na die tijd, kwamen de kilo's eraan.
Als ik naar een koekje keek, zat het geloof ik al op mijn heupen.
Ik zat bij huis voor onze dochter te zorgen en verder deed ik vrij weinig.
Dus kan je wel na gaan dat de kilo's er wel aan komen, maar niet meer af gaan.
Toen we op onszelf gingen wonen, was ik zwanger van mijn tweede dochter.
Bij deze zwangerschap viel ik zelfs af, in plaats van dat het erbij kwam.
Ik was in deze zwangerschap erg ziek.
Ik spuugde alles uit, soms zelfs al als ik iets rook.
Op gegeven moment ben ik in het ziekenhuis beland met uitdroging.
Nadat ik uit het ziekenhuis kwam, ging het wel iets beter met me.
Maar nog niet op en top!
Nadat mijn dochter was geboren en uit het ziekenhuis was ontslagen, zat ik weer bij huis.
We woonden net op ons zelf en ik kon en mocht alles weer eten, omdat ik niet meer zwanger was.
Nou dat heb ik geweten!
De kilo's vlogen er aan, vreselijk vond ik het.
Maar toch bleef ik door eten.
Maar op gegeven moment, werd ik weer onzeker.
En de weegschaal werd mijn ergste vijand.
Ik vond mezelf lelijk, en kon geen leuke kleren vinden in mijn maat.
Als ik de trap opliep moest ik eerst even bijkomen.
Ik kreeg lichamelijke klachten, zoals last van mijn voeten en benen.
En vond mezelf alles behalve een leuke meid.
Daarna is de knop om gegaan voor mij. Dit kon niet langer zo!
Ik ben in beweging gekomen, en liep elke avond 5 kilometer.
Ik dronk water, en ging gezonder eten.
Binnen no-time zag ik de weegschaal omlaag gaan.
Wat was dat een tof gevoel.
Ik zag dat mijn kleren groter werden, en op gegeven moment zelfs nieuwe kleren moest aanschaffen.
Wat was ik blij!
Ik werd weer zekerder over mezelf en zag mezelf veranderen.
Het is niet altijd gemakkelijk geweest en heb vaak zitten balen als het weer eens niet wou.
Ik heb momenten gekend dat de weegschaal soms weken achter elkaar stil stond, terwijl ik toch zo mijn best deed. Zo frustrerend is dat!
Soms ben ik wel eens in mijn oude gewoontes terug gevallen.
Maar na een paar dagen was dat ook niet leuk meer.
En ging ik gewoon weer verder met mijn dieet.
Dan stond ik na een paar dagen weer te lachen omdat er toch wel weer wat af was gegaan.
Trots als een pauw was ik dan!
Nu op de dag van vandaag, heb ik mijn gezond gewicht behaald.
Ik ben in totaal 17kg afgevallen.
En ik moet zeggen, ik ben best trots op mezelf.
Ik snoep ook wel eens en eet ook gerust patat, gewoon omdat ik het lekker vind.
En dat wil ik ook blijven doen.
Je moet dieet niet als een straf gaan zien, want dan word het alleen maar moeilijker.
Ik ben van ver gekomen, en ik geloof als je echt iets wilt dat het je dan ook lukt.
Als je er zelf maar achter staat en er vol voor gaat!
Liefs...
wow
BeantwoordenVerwijderen